Janusz Jarzembowski urodzony 29 listopada 1933 w Poznaniu, zmarł 14 czerwca 1961 w Poznani – polski lekkoatleta, sprinter, olimpijczyk.
Był jednym z czołowych sprinterów lat 50. XX w. w Polsce. Przede wszystkim był doskonałym biegaczem w sztafecie 4 x 100 m, w której był sześciokrotnym rekordzistą Polski w latach 1955-1958 (najlepszy wynik to 40,0 s.).
Dwukrotnie wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W Melbourne (1956) dotarł do ćwierćfinału biegu na 100 m, odpadł w eliminacjach biegu na 200 m, a w sztafecie 4 x 100 m wystąpił w finale zajmując 6. miejsce (razem z Marianem Foikiem, Edwardem Szmidtem i Zenonem Baranowskim). W Rzymie (1960) startował tylko w sztafecie 4 x 100 m, która została zdyskwalifikowana za przekroczenie strefy zmian.
Był trzykrotnym mistrzem Polski na 200 m w 1960 i w sztafecie 4 x 100 m w 1954 i 1955. Wystąpił w 24 meczach reprezentacji Polski, odnosząc 16 zwycięstw w sztafecie 4 z 100 m.
- Rekordy życiowe:
- bieg na 100 m – 10,5 s
- bieg na 200 m – 21,5 s
Był zawodnikiem Stali Poznań (przejściowa nazwa Warty Poznań) (1953) i Warty Poznań (1956-1961). Zmarł nagle na wirusowe zapalenie opon mózgowych.
